- burmaq
- 1) крутить, закручивать, скручивать, завивать; 2) повернуть 3) винтить; 4) холостить; выхолостить, кастрировать. Burmamaq отриц. от burmaq.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
burmaq
Смотреть что такое "burmaq" в других словарях:
burmaq — f. 1. Düz şeyi buruq hala salmaq, qıvrım etmək. Saçı burmaq. // Eşmək. Bığlarını burmaq. İpi burmaq. 2. Dala qatlayıb çevirmək, qanırmaq. Qolunu burmaq. – Gədələr Qədim dayının qollarını burdular. S. R.. 3. Vintləmək, dolandırıb yerinə geydirmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
burdurmaq — «Burmaq»dan icb … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
piç — is. <fars.> Vint. Piçlə bağlamaq. ◊ Piçini burmaq – əl ayağını yığışdırmaq, özbaşınalığına son qoymaq. Uşağın piçini burmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaηırmax — (Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) burmaq. – Meytixan qoyunun arsalasını qaηırdı qırdı (Qazax); – Qolumu qaηırma, ağre:y (Gədəbəy) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qaηırtaxlamax — (Çənbərək) burmaq. – İsmeyil onun qolun qaηırtaxladı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qantarmax — (Şəki) burmaq. – Qolumu elə qantardı, az qala sımmışdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lavaşa — I (Ağdam, Gəncə, Qubadlı, Salyan, Zəngilan) bax lavaş. – Alınça lavaşası çox turş olur (Gəncə); – Bir az lavaşa ver, atın yarasına çəkim (Qubadlı); – Nənəm lavaşa çıxardır (Zəngilan) II (Gəncə, Qubadlı, Ordubad) 1. nallanarkən atın üst dodağını… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tağalandırmax — (Qazax) bükmək, burmaq. – Camış quyruğunu tağalandırer … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
toylamax — I (Qazax, Şəmkir, Tovuz) eşmək, burmaq. – Bir bu ipi tut, toyluyax (Qazax) II (Qazax, Şəmkir, Tovuz) azacıq qovurmaq; yüngülvarı qovurmaq. – Əti biraz toyla, yoxsa qalıf xarav olar (Qazax) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
üşələməğ — I (Salyan) yemək. – Toyda başda otırıb üşəleyirdi II (Əli Bayramlı, İmişli) iki sapı birlikdə burmaq <cəhrədə>. – Əvvəl əyirirsən, dönüb üşəli:rsən (İmişli) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
